Jakość wykonania makijażu permanentnego zależy nie tylko od doświadczenia, ale także wiedzy osoby go wykonującej. Poniżej prezentujemy najważniejsze informacje dotyczące budowy skóry człowieka.
Skóra (łac. cutis, gr. derma) – największy narząd powłoki wspólnej (łac. integumentum commune) o złożonej budowie i wielorakich funkcjach.
Skóra jest organem stanowiącym barierę pomiędzy środowiskiem zewnętrznym, a organizmem, zajmującą powierzchnię ok 1,5 – 2m. o masie między 18 a 20 kg i grubości około 0,3 do 4-5 mm. Organizm jest stale chroniony dzięki nieustannej odnowie skóry. Grubość skóry jest różna i uzależniona nie tylko od danego miejsca na ciele, ale również od wieku, płci, rasy, czy uwarunkowań genetycznych. Jej grubość może być także różna w zależności od rodzaju wykonywanej pracy, czy też przebytymi/ą chorobami/ą.
Funkcje skóry
- chroni przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, fizycznymi i biologicznymi oraz przed urazami mechanicznymi
- bierze udział w termoregulacji oraz izolacji termicznej
- bierze udział w wymianie gazowej oraz gospodarce wodno-mineralnej
- jest istotnym elementem układu odpornościowego, a także narządem czucia
- bierze udział w metabolizmie białek, lipidów, węglowodanów, hormonów i witamin; czynnościach wydzielniczych
Skóra składa się z 3 warstw:
Naskórek
Naskórek (epidermis) jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, złożoną ze ściśle przylegających do siebie komórek (keranocytów), które ułożone są z zachodzącej na siebie warstwy. Budowa ta umożliwia zmianę kształtu skóry podczas ruchu. Warstwy nabłonka płaskiego, które tworzą naskórek, łączą się ze skórą właściwą za pomocą brodawek skórnych. Białka żywych komórek naskórka przekształcają się w tzw. skleroproteiny będące białkiem włóknistym oraz keratynę odporną na wpływy chemiczne. Pomiędzy komórkami warstwy podstawnej znajdują się melanocyty, a także komórki Langerhansa. W najgłębszych rozrodczych warstwach naskórka (podstawnej i kolczystej) w powstających komórkach dochodzi do ciągłego podziału. Komórki przechodząc z warstwy głębokiej ku górze ulegają rogowaceniu, odwodnieniu, a ich metabolizm stopniowo ulega osłabnięciu. Ostatecznie martwe komórki warstwy zrogowaciałej ulegają złuszczeniu.
Wyróżniamy pięć warstw naskórka:
01warstwa podstawna (łac. stratum basale)
(warstwa żywa, w której obecne są prekursory keratyny, komórki barwnikowe, komórki Langerhansa, komórki Merkela; komórki ściśle przylegają do siebie)
02 warstwa kolczysta (łac. stratum spinosum)
(komórki ułożone luźniej, łączą się ze sobą za pomocą desmosomów)
03 warstwa ziarnista (łac. stratum granulosum)
(komórki wypełnione są prekursorami keratyny, odpowiada ona za nieprzepuszczalność naskórka dla wody)
04warstwa jasna (łac. stratum intermediale, lucidum)
(inaczej strefa przejściowa)
05warstwa rogowa naskórka (łac. stratum corneum)
(Jest to najbardziej zewnętrzna, wierzchnia warstwa naskórka. Warstwę rogową tworzą duże, martwe, bezjądrzaste, wypełnione kreatyną komórki, które migrują z warstwy ziarnistej do warstwy, jaka ulega złuszczeniu. Powierzchnia komórek pokryta jest płaszczem hydrolipidowym, jaki tworzą glikolipidy)
Skóra właściwa
Skóra właściwa (łac. cutis vera) Jest najgrubszą z warstw skórnych w około 70 % zbudowaną z białka zwanego kolagenem. Złożona jest z tkanki łącznej, w której znajduje się splot naczyń włosowatych, sieć elastycznych włókien kolagenowych, naczyń krwionośnych oraz chłonnych, a także z licznych naczyń nerwowych.
W skórze właściwej umieszczone są także gruczoły potowe oraz łojowe. W warstwie brodawkowej, która graniczy z naskórkiem, obecne są fibrocyty odpowiedzialne za tworzenie włókien i komórek układu odpornościowego, czyli histiocyty, komórki tuczne i limfocyty. Komórki tworzące warstwę właściwą ułożone są luźno w międzykomórkowej substancji podstawnej, jakiej podstawą struktury są liczne włókna kolagenowe, retikulinowe i sprężyste.
- Włókna kolagenowe to podstawowy element budulcowy skóry – stanowią około 72% jej suchej masy. Wyróżniają się niezwykłą rozciągliwością oraz dużą odpornością na urazy mechaniczne. To właśnie od ich kondycji zależny jest zewnętrzny wygląd naszej skóry. Na pogorszenie ich stanu wpływa wiek oraz niektóre z czynników środowiskowych, w tym m.in. promienia ultrafioletowego, przez co włókna stają się kruche, a nasza skóra traci jędrność i młodzieńczy wygląd.
- Włókna sprężyste, zbudowane z aminokwasów oraz substancji glikoproteinowej, odpowiedzialne są za tworzenie siatki, która oplata włókna kolagenowe. Odpowiadają za rozciągliwość i sprężystość skóry.
- Siatka znajdująca się w warstwie brodawkowej w okolicy naczyń krwionośnych zbudowana jest z włókien retikulinowych , które odpowiadają za elastyczność skóry. Substancja podstawna, nazywana także matriksem skóry, tworzona jest przez śluzowielocukry, kwas hialuronowy i chondroitynosiarkowy oraz białka i glikoproteiny.
